«Сахнаға бірге шыққанда жыладым. Себебі сағындым. Ол кісінің өмірінде бірталай жағдайлар болды. Содан кейін көрістік. Аман-есен аяққа тұрған соң бардым. Ол жағдай маған сондай ой салды деп ойлаймын. Өзім барып, өзім кішірейіп, кешірім сұрап, сағынышымды басып, құшақтадым. Ол кісіде де сондай болды. «Осыған дейін неге келмедің?» деп ұрысты. Әдемі әңгімелестік», — дейді Мөлдір Әуелбекова.
Оның айтуынша, адам өмірдегі жағдайлар арқылы тәрбиеленеді.
«Ал адамның әрі қарай өзгеруі, мінезінің көркемделуі өзіне байланысты. Қоғамда өспейтін адам көп. Олар олған жағдайды сараламай, ойланбайтын шығар. Мен «неге менімен осылай болып жатыр?» деп ойландым. Соның арқасында өзгеріс, нәтиже болды», — дейді Әуелбекова.